Cambodia, Lao, Thailand en afscheid David

We waren gebleven in Cambodja... Na Angkor Wat zijn we naar Phnom Penh, de hoofdstad, vertrokken. Daar aangekomen een leuk hostel gevonden en in de avond met ze vieren een biertje gedaan in de stad. Phnom Penh is niet echt een mooie stad. Veel rare boem boem barren en veel arme mensen op straat. Nu merk je toch wel dat je in 1 van de armste landen in Azie bent. De volgende dag hebben we met met 2 gasten uit Nederland, met 1 daarvan, Maikel, zit ik nu in Bangkok, de Killing Fiels en de S-21 gevangenis bezorgd. Cambodja is een land met een verschrikkelijk geschiedenis. Van 1975 tot 1979 was hier het Khmer Rouge regiem aan de macht. In deze tijd vonden zo'n 2 miljoen mensen de dood. Op een totale bevolking van 7 miljoen mensen. De Khmer Rouge wilde 1 werkstaat maken. De hele bevolkig werd gedwongen te vertrekken uit de steden om te werken op het platteland. Zo'n 12 tot 14 uur per dag. Steden werden als slecht bestempeld net zoals de 'slimme' mensen. Vele artsen, leraren, monniken, ambtenaren en militairen werden zonder een reden geexecuteerd. Ze werden gemarteld en gedwongen om verklaringen te tekenen die niet op de waarheid waren berust. Heel erg heftig dus.. helemaal omdat dit pas zo'n 35 jaar geleden gebeurde. 4 jaar achter elkaar lang en de rest van de wereld had niets in de gaten... Maar goed op naar de plek in Phnom Penh waar zo'n 20.000 mensen werden gedood. Er zijn niet zoals in de 2de wereld oorlog kampen. Het is een open vlakte buiten de stad. Met bussen werden mensen hierheen gebracht en om kogels te besparen op de meest gruwelijke wijze gedood. Hier staat ook de bekende 'Killing Tree'. Baby's werden bij de voeten gepakt en met hun hoofdjes tegen een boom aan gegooid. Vervolgens werden ze in het naastgelegen massagraf gegooid. Om hetgeen wat hier gebeurde niet naar buiten te laten komen of dat mensen later wraak wilden nemen werden hele families uitgemoord. Gruwelijk en heel heftig om op deze plek rond te lopen. Wordt je weer even terug in de realiteit gegooid en besef ik wat een schitterend leven ik eigenlijk heb. Na de Killing Fields zijn we naar de S-21 gevangenis geweest. Dit was een oud schoolgebouw maar werd rond die tijd gebruikt als martel plaats. Ook hier werden mensen maanden achter elkaar gemarteld en ook vele vonden hier de dood. Na de gevangenis met ze alle wat gegeten en gepraat. In de avond een filmpje gekeken in het hostel en verder niets gedaan. Zoals altijd waren we vergeten om de bus te boeken naar Laos dus we moesten hier nog een dag blijven. Er is verder niet veel te zien dus van 10 uur in de ochtend tot 2 uur snachts op de bank gelegen, lekker gegeten, uitgerust en non-stop films gekeken. Heerlijke dagje hahaha. Door het relaxen waren we weer vergeten de bus te boeken. Gelukkig konden we wel een bus pakken richting het noorden van Cambodja. Opzich was dit wel een goede uitkomst want de busreis naar Don Det, 4000 Island in Laos zou zo'n 20 uur duren. Nu hadden we deze 20 uur dus in 2en gesplits. Ergens in een vaag stadje overnacht en de morgen daarop naar Don Det vertrokken. Via noorden van Cambodja de grens overgestoken naar Laos. Don Det is 1 van de 4000 Islands. Het zijn 4000 eilanden maar echt alles wordt dat meegeteld. Ook eilanden van een paar vierkante meter. Echt een schitterende plek. Geen auto's en lawaai en er wonen heel weinig mensen. Heerlijk genieten dus na het drukke Angkor en Phnom Penh. In een hutje langs het water gehangen en aardig wat nieuwe mensen ontmoet. Na 2 heerlijke dagen op naar de volgende stop.. Vang Vieng. Voorheen de party plek van Laos waar je kunt 'tuben' over de rivier en dan stopt bij barretjes langs het water. Hier was ik 1,5 geleden ook geweest. Toen een geweldige tijd gehad. Het was nu een stuk rustiger maar en het tuben is niet meer wat het was. Er zijn nu nog zo'n 3 barretjes en het is veel veiliger dan voorheen. Toch gaan tuben en het was eingelijk wel lekker zo! Beetje praten met mensen onder het genot van een biertje in de zon. Hier zijn we totaal 3 dagen gebleven en dikke lol gehad. Na Vang Vieng hadden we het plan om naar Luang Prabang te gaan, maar Dav's vlucht naar huis kwam steeds dichterbij en het was het niet waard om de bus te pakken voor 7 uur en dan dezelfde weg weer terug. Dus op naar het noorden van Thailand, naar Chang Mai voor de jungle trek! Ook dit had ik 2 jaar geleden al gedaan maar het is zo vet dus geen probleem om het weer over te doen. Dus hetzelfde hostel opgezocht, Julie guesthouse, een super gezellig hostel. In de avond zijn we met zo'n 20 mensen van het hostel de stad in gegaan en een gezellige avond gehad. Van deze 20 waren er zo'n 10 Nederlands... Dat zijn er meer dan in de afgelopen 11 maanden. Voor mij is Nederlands praten raar want ik praat eigenlijk nooit meer Nederlands sinds ik vertrok. De volgende dag op jungle trek gegaan, 2 dagen en 1 nacht overnachten in een klein dorpje in de bergen om zo'n 1300 meter hoogte. Onze groep bestond uit 10 mensen, 2 meiden uit Duitsland, 2 meiden uit Polen, een meid uit Frankrijk, meid en jongen uit Australie en een wat oudere man Spanjaard uit Ibiza. Echt een hele mooie tour gehad. Olifantje rijden, wat Dav helemaal geweldig vond haha, lang stuk bergop wandelen, samen eten in het dorpje, in de avond wat gedronken en vuurwerk afgestoken. Onderweg waren we gestopt bij een markt en het vuurwerk was erg goedkoop. Dus Dav en ik als kinderen in een snoepwinkel een lading vuurwerk gekocht. Alle kids uit het dorp kwamen na de eerste knal naar ons toe gerend om te kijken en ook zij hadden vuurwerk meegenomen. Dikke lol gehad met de kids, die ook nog kwamen zingen voor de groep. Volgende dag vroeg opgestaan om bergaf te wandelen richting de waterval. Even een duik genomen en wat plaatjes geschoten. Hierna geraft in de rivier wat wel lache was. We zitten buiten het regenseizoen dus het water was heel erg laag. Van echt raften was dus geen sprake. Meer elkaar over boord gooien en veel gelachen. Na het raften met ze alle geluncht en daarna weer terug naar Chiang Mai. Nu kwam het afscheid van David wel heel erg dichtbij... Zwaar en zwaar klote.. Sorry voor het taalgebruik maar heb er geen andere woorden voor. We zouden 1 nacht in Bangkok hebben en de dag daarna zou Dav om 11 uur in de avond richting het vliegveld vertrekken om naar huis te vliegen. In Bangkok zouden we Steffie en Mai wéér zien. In april in Darwin, in januari in Koh Phangan en nu opnieuw dus. 2 super gezellige meiden uit Denemarken. Eigenlijk de vrouwelijke versie van Dav en ik. Altijd dikke pret en zo goed als exact dezelfde trip gemaakt als ons. In de middag een terrasje gepakt op de Khao San Rd. Inmiddels had ook Maikel ons bericht dat hij de volgende dag ook in Bangkok zou aankomen. Dus inmiddels waren we al met ze vijven. Maar nu het mooiste, we zitten dus een biertje te drinken en na zo'n paar minuten heb ik oogcontact met iemand die langsloopt. Is het Luco die ik van Melbourne (Habitat hostel) ken! Heb hem in maart afgelopen jaar ontmoet in Habitat. Dus hij kent ook Andreas en Erik en eigenlijk iedereen die ik ken van Habitat. Hij was net vertrokken vanuit Australie. Dus hoppa weer een persoon erbij. Met ze alle wezen eten en stappen en een gezellige avond gehad! Nu kwam de moeilijkste dag van deze trip... Na 10 geweldige maanden met Dav te hebben gereist was het tijd om afscheid te nemen. We hebben samen zoveel lol gehad, gepraat over van alles en nog wat, schitterende dingen gezien, zoveel mooie mensen ontmoet. Zonder elkaar waren we nooit zover gekomen... Altijd het openingsgesprek als je mensen ontmoet... 'Ik ben Thomas uit Nederland', dan denkt de ander dat Dav ook uit Nederland komt, 'Nee ik kom uit Denemarken zegt Dav dan', waar hebben jullie elkaar ontmoet? 'Zo'n 5,6,7,8,9,10 (verschilt wanneer we andere mensen ontmoeten) geleden'. Waar? 'In Melbourne'. Kende jullie elkaar van voor deze reis? 'Nee'. En dan volgt de rest vanzelf. Ik kan eigenlijk wel zeggen (niet om arrogant te zijn) maar mensen houden van ons. Altijd eerlijk, open, gezellig, zelfspot, houden van avontuur, soms zo gek als een deur, etc. Zoveel mooie mensen ontmoet, Mai/Steffie, Malin/Lisa, Oriane/Alyssa, Sophie/Rikke. En natuurlijk nooit te vergeten de groep van Sydney (roadtrip naar Brisbane) > Diana, Andreas en Erik! Reunie is in september! En Diana zie ik in 4 dagen in Bangkok! Dan heb je nog Arty uit Berlijn, Chris en Liam uit Engeland, de hele groep van de camping in Arlie Beach, Ian en Jane uit Engeland, Maikel uit Nederland, Luco uit Engeland en nog zeker zo'n 100 andere mensen. Kortom de beste tijd uit me leven, ik geniet na 11 maanden nog steeds elke minuut van deze trip. Ook voor mij komt het einde in zicht.. Maar goed dus Dav zou om 11 uur vertrekken. Om 4 uur met iedereen afgesproken in de bar. Daarvoor Dav ze tas gepakt. Zoveel zooi van mij zat in zijn Backpack en omgekeerd hetzelfde. Harddrive's uitgewisseld. En elkaar regelmatig een dikke hugg gegeven... en ja ook tranen, dikke tranen. Tranen van geluk! Godverdomme wat een geweldige tijd hebben wij hier gehad! Had nooit gedacht om een vriend te vinden zoals met de boys in Nederland.. Het maakte het zoveel makkelijker om te reizen. Tuurlijk mis ik al me vrienden thuis. Maar ik heb in Dav een nieuwe vriend voor het leven gevonden! Nu hij weg is mis ik eigenlijk de boys thuis heel erg. Iets wat voorheen niet zoveel voor kwam als nu. De voornaamste reden waarom ik nog hier ben is omdat Diana uit Nederland naar Azie komt voor een maand. In Australie elkaar ontmoet en een hele gezellige en leuke meid om nog een maand mee rond te reizen! Ze komt 11 februari aan in Bangkok en we vliegen de 13de samen naar Vietnam. Het enigste land wat ik nog niet heb gezien. Dus ik ga nog een maand genieten en dan vlieg ik zo rond 11 maart terug naar Nederland! Ik zit inmiddels al 4 dagen in Bangkok en gelukkig zijn Maikel en Luco hier. Met ze 3en een week in Bangkok... hoef verder niets te zeggen denk ik. Het is niet goed maar wel super gezellig hahah. We zitten met ze 3en in een 10 bed dorm kamer. Zij blijven hier ook tot de 11de. Maar goed even terug naar de laatste dag van Dav. Met ze zessen een bar gezocht om Dav zijn laatste uurtjes goed af te sluiten! Na zo'n 3 uur allemaal lazerus en toen met ze alle richting onze kamer gelopen om ze tas te pakken. Nog even een dikke hugg en toen een taxi aangesproken en daar ging die! We zien elkaar in Denemarken en Nederland natuurlijk maar toch was het lastig. Daarna met ze vijven nog lammer geworden en dik gefeest. In de vroege uurtje naar huis, laptopje aan en ff geskypet met Dav op ze tussenstop in Abu Dhabi. Me hele facebook vol met berichten en meldingen. Echt geweldig! Volgende dag weer zo'n 2 uur geskypt dus eigenlijk is die nog steeds een beetje bij ons. Pff wat een verhaal, vingers doen pijn van het typen.. Maar goed zo rond de 11de vlieg ik terug naar Nederland om iedereen weer te zien. Nog 1 maandje knallen en genieten!!! Kijk er erg naar uit! Heel veel liefs , groetjes, huggjes uit Bangkok! Tot snel allemaal!