Dag Bali... op naar het echte Indonesie, naar Java

We zaten op Gili... Heerlijke dagen gehad, strand, zon en af en toe een Bintang! Maar goed na 4 dagen was het toch echt tijd om verder te gaan. Dus de ferry teruggepakt naar Bali. Eenmaal aangekomen op Bali weer hetzelfde verhaal. Over proberen ze je zooi te verkopen, vuilnis op de straat en overal worden resorts gebouwd. We besloten om naar Nusa Dua te gaan. Dit zou een goede plek zijn om te surfen. Eenmaal aangekomen een hotel opgezocht. Na de goedkope kamer in Gili besloten we om ff wat luxer te overnachten voor 1 nacht. Warme douche, tv'tje en relaxen. Alsnog betaal je maar 9 euro p.p. maar dat is veel voor hier. Volgende morgen het strand opgezocht, geen golven... We zitten blijkbaar in het verkeerde seizoen om te surfen. Ook hadden we het wel gehad met Bali dus besloten we om zo snel mogelijk naar Java te gaan. Helaas moesten we weer terug naar Kuta op de bus te pakken naar Java. Maar goed Bali, we snappen totaal niet waarom mensen hierheen gaan. Stranden zijn ok maar bij lange na niet zo mooi als bijvoorbeeld Thailand. Verder wordt er overal gebouwd aan nieuwe resorts en het lijkt soms net een vuilnisbuilt. In Kuta een kamer gezocht zodat we de volgende morgen vroeg konden vertrekken. Volgende dag de bus gepakt, een busreis van zo'n 12 uur naar Probolinggo. De eerste bezichtiging in Java was namelijk Gunung Bromo. Een vulkaan die sinds eind 2010 actief is. In de lonely planet was het, op het moment van schrijven, onmogelijk om de krater te bezichtigen. Maar goed we name het risico om te kijken hoe het er nu voorstond. Om 2 uur s'nachts aangekomen in Probolinggo. We werden afgezet bij een reisbureautje. Een vriendelijke helpte ons met een kamer maar probeerde ondertussen ook een tour te verkopen. Wij weten wel beter en besloten om eerst te gaan slapen en de volgende morgen te bekijken wat we gingen doen. Je kan namelijk een dure tour boeken maar het is wel leuker om je eigen weg te zoeken. Heerlijk nachtje uitgerust en volgende morgen op naar het busstation. We moesten de bus pakken naar Bromo want vanuit daar start het looppad naar het uitkijkpunt en het pad naar de vulkaan en de krater. Volgende de gids kost de bus 30.000 Rp. Echter wilde de chauffeur pas vertrekken als er totaal 15 mensen waren. Wij wachten en wachten. Hopen op meer mensen. Een fransman, Julien, kwam naar ons toe en hij moest dezelfde kant op. Yes 1 persoon erbij! Maar goed na 2 uur waren we nog maar met ze 3en, en dat zou 125.000 Rp per persoon kosten. Dat betalen we natuurlijk niet. Dus maar een biertje gekocht en het spelletje mee gespeeld. Er komt een moment dat hij uiteindelijk wel vertrekt en de prijs omlaag doet. Na een korte poging proberen te liften, veel te heet om langs te weg te staan, waren we er na 4 uur wel klaar mee. Inmiddels waren we met ze zessen en konden we voor 60.000 Rp per persoon naar Bromo. Dit vonden wij wel een goede deal. In de afgelopen uren zijn we bijna met alle kids uit het dorp op de foto geweest. Blanke mensen zien ze hier niet vaak. Dus ze komen naar je toe om te vragen of ze met je op de foto mogen. Echt super vet om mee te maken. Hele vriendelijke mensen op Java. Dit is Indonesie, niet dat eiland verderop genaamd Bali. Dus de bus gepakt en op naar Bromo! Een lange weg naar de toppen van de bergen. Onderweg zie je het schitterende landschap en hoe de lokale bevolking leeft. Auto's met kinderen op het dak na een dag school en heel veel groente en fruitteelt. In Bromo een kamer gevonden en we zouden eerst de zonsondergang bekijken om vervolgens om 3 uur s'nachts op te staan om 3 kilometer hoog de bergen in te trekken en vanuit het uitkijkpunt de zonsopgang te zien om 5 uur. In het dorp kwamen we 2 meiden tegen, Alyssa uit Canada en Oriane uit Frankrijk. Beide studeren voor een jaar in Thailand en maken af en toe een trip van een paar dagen. Nu waren ze in Java. Dus inmiddels waren we met ze vijven! Julien had echter een tent en besloot om in de avond al naar de bergtop te lopen om daar te overnachten. Ook prima dan gaan we met ze vieren en zien we hem bovenop de berg. Om 02:30 in de nacht ging de wekker. Met ze vieren in het donker op pad. Met warme kleren, een muts, wat te eten en te drinken en een zaklamp begonnen aan de tocht. Het was pittig, erg pittig maar na zo'n 1,5 uur bereikten we het uitkijkpunt. Onderweg kom je veel locals tegen die vragen of je met een paard of truck naar boven wilt. Pff dat is geen avontuur, we vinden het zelf wel uit. En zo gezegd zo gedaan. De zonsopgang was schitterend, ps foto's van dit verhaal staan allemaal op facebook. We zouden we volgende morgen met ze vijven worden opgepikt om 09:30 om door te reizen naar Ijen Plateau, dus na de zonsopgang met 500 foto's weer naar beneden om vervolgens naar de krater te gaan. Gelukkig was dit een vlak gebied dus makkelijk om te belopen. Overal liggen nog stukken van de heftige uitbarstingen. Gelukkig was dat nu niet het geval en konden we de krater zien! We waren allemaal dik onder de indruk. Niemand van ons had ooit een actieve vulkaan gezien. Foto's zeggen meer dan worden denk ik. Het was geweldig!! Na de krater en opnieuw 500 foto's weer terug naar het hotel om de bus te pakken. Op naar Ijen Plateau, een gebied met vulkanen en een een turquoise meer. Hier zou het blauwe vuur te zien zijn in de nacht! Dus met ze zevenen, inmiddels hadden we 2 wat oudere engelse gasten overtuigd om ook mee te gaan, de bus gepakt naar Pos Paltuding. Hoe meer personen, hoe goedkoper! Bij het hotel aangekomen werden werd ons verteld dat we entree moesten betalen voor het national park en voor een gids. Dit was niet de deal die we hadden gesloten dus we betalen helemaal niks. Er werd gezegd dat we 55.000 p.p. moesten betalen voor entree geld. Wat uiteindelijk maar 45.000 was, 15.000 voor de entree en 30.000 voor een camera. We konden niet om de 15.000 heen maar wel onder de camera. We vertelden ze dat we maar 1 camera hadden met ze vijven, dit was natuurlijk niet waar maar goed als zij ons willen aftroggelen dan spelen wij het spelletje lekker mee. Ook de gids zou ons 150.000 per groep kosten. Mooi niet we vinden zelf de weg wel! Op 1 uur s'nachts zou de bus ons naar de looppad brengen. 3 kilometer bergop en vervolgens 1 kilometer afdalen naar het meer, het blauwe vuur. Andere groepen vertrokken om 1 uur maar onze bus was nergens te vinden. We zouden toch niet genaaid worden?!?! Pff gelukkig niet om 1.30 kwam de bus aanrijden. En ze waren pissig, erg pissig om ze ons niet meer geld konden aftroggelen. Maar goed ze brachten ons naar de start van het pad. Deze klim was veel zwaarder dan de dag ervoor. Misschien ook omdat we maar 4 uur hadden konden slapen de nacht ervoor. Het regende een beetje dus we hoopten dat dat geen invloed zou hebben op het blauwe vuur. Na 1,5 uur lopen en diverse stops kwamen we op de bergtop aan. Het is pikke donker overal en ziet helemaal niets om je heen. Ja de zaklamp en daardoor het pad 5 meter voor je. Echt zo vet op te lopen! Nu kwam de afdaling via de rotsen naar het meer. Er waren aardig wat andere groepen dus je kon het prima zonden gids vinden, gewoon de menigte volgen. Het blauwe vuur zagen we vanaf de top, dus nu snel naar beneden om het vanaf dichtbij te zien! Beneden aangekomen waren nog meer overdonderd dan de dag ervoor. Pff wat mooi, echt bizar, geweldig, schitterend, ect. Geen woorden voor... Dus opnieuw vele plaatjes schieten en genieten! Het werd al een beetje lichter omdat de zon begon om te komen. Elke minuut veranderde het zicht. En langzaam werd het vuur wat minder zichtbaar maar zag je om je heen dat je midden in een vulkaan zit met een prachtig meer ernaast. De rook is heftig, dikke rookwalmen ver de lucht in. Nu zag je waarvandaan je in het donker was afgedaald. Zo kicken!! En ook iedereen was trots dat we dit maar ff gedaan hadden. Geen whitsundays of uluru waar iedereen heen gaat. Nee dit was echt bijzondere ervaring. Een paar uur rondgehangen en na vele foto's vanuit alle posities was het tijd om weer terug te gaan. Om 7:30 moesten we ons weer melden bij het busje. Nu, 12 uur verder, zitten we met ze vieren, Dave, Alyssa en Oriane in te trein opweg naar Yogyaharta. We zijn moe maar voldaan en we verlangen naar een douche, macdonalds en een koude bintang! Nog 2 uurtjes. We weten nog niet wat we morgen gaan doen, eerst uitrusten en lekker lang uitslapen. Het is erg gezellig met ze vieren, beide zijn we erg blij dat we elkaar zijn tegengekomen en deze schitterende 2 dagen hebben beleefd! De afgelopen 9 maanden aardig wat gezien maar dit komt zeker in de top 3 of misschien wel bovenaan. Ik zou zeggen geniet van de foto's en na het gezuip op Bali zijn we blij hier te zijn. Dit is meer wat voor ons! Ik moest dit verhaal schrijven nu het vers in me geheugen zit voordat ik dingen vergeet... En het is te mooi om te vergeten. Heel veel groetjes en snel weer een update'tje. Waarschijnlijk vanuit Bandung of Singapore. Cheers, adioss, ciao, bingoyaaaa!!!